Het geheim: niet opgeven!

“Ik kwam in 2006. In 2015 heb ik voor het eerst de nationaliteit aangevraagd, en dat heb ik dankzij u gedaan. Normaal had ik het recht om eerder te solliciteren, we konden het dossier inbrengen en het was gemakkelijk. Ik heb het niet gedaan, ik weet niet waarom, ik had het druk met mijn familie. Zodra ik besloot het te doen, veranderde de wet en werd het te moeilijk.

Toen ik daarheen ging vroegen ze me dingen die te moeilijk waren en ik begon de hoop te verliezen. Toevallig had je een forum en ik kwam langs om te zien wat het was. Ik denk dat het mijn geluksdag was. Ik ging naar binnen en daar was een collega van u die me hielp en het me uitlegde, die me hoop gaf, die me aanmoedigde. Zij zei tegen mij “u hebt het recht omdat u de moeder bent van Belgische kinderen en getrouwd bent met een Belg, u hebt het recht om de Belgische nationaliteit te hebben”.

Dus nam ik contact met u op, u vertelde me wat ik moest doen, wat ik als papieren moest hebben, ik bereidde alles voor en ik ging naar de gemeente. Toen ik in de gemeente was, nam ik de brief mee en wat jij me vertelde, ze wilden niet eens naar me luisteren, “wij hebben niets te maken met Objective, zij beslissen niet, het is de gemeente”. Ze maakten me wanhopig.

Ze zeiden me dat ik moest werken, ze vroegen me wat ik gedaan had sinds ik hier kwam, of ik een opleiding had gedaan om te werken. Ik heb de inburgeringscursus in 2011 gedaan, en ze vroegen me wat ik sinds mijn aankomst tot nu heb gedaan. Maar ik heb voor mijn familie gezorgd, ik had de tijd niet. Ze vroegen me om een professionele training, maar ik heb het niet gedaan. Maar omdat ik werkte, diende ik mijn arbeidscontract en

Ze gaven me een papier waarop stond: dit is wat je nodig hebt en er was geen integratiecursus. Ze vroegen om 234 dagen werk, beroepsopleiding, dingen die te moeilijk voor me waren. Eerst wilden ze mijn dossier niet eens accepteren.

Ik nam weer contact met u op, omdat u de wet kent, en uiteindelijk namen ze mijn dossier. Ik gaf het dossier, ik betaalde, en ze zeiden me dat ik ongeveer 6 maanden op het antwoord moest wachten. En het was 6 maanden, ik kreeg de brief en toen ging ik naar de gemeente en kreeg mijn kaart.
En nu ben ik Belg!

Ik heb al lang het recht om de Belgische nationaliteit te hebben, ik vraag erom, maar ik denk niet in mijn hoofd: “Daarvoor moet ik de nationaliteit hebben”. Alle mensen die hier nog maar kort zijn, hebben de nationaliteit en ik ben hier al sinds 2006 en ik heb al lang het recht. Ik verdien het, dat is alles. Het was logisch, maar het verandert niets voor mij. Ik heb het sindsdien voor geen enkele procedure meer nodig gehad. Ik ben al aan het werk. Het was gewoon logisch. Ik voelde me eerder goed, ik voel me goed zolang ik rustig ben. Mijn man zei tegen me: “Ik ben Belg, waarom treuzel je zo? Ik heb het recht, ik doe het gewoon, dat is alles.

Mijn advies is om nooit de hoop op te geven, zelfs als het de eerste keer niet lukt moet je het opnieuw proberen. Als je ergens recht op hebt, krijg je het waarschijnlijk ook, je hoeft niet te wanhopen. Als iemand het recht heeft om het te hebben, zal hij het vroeg of laat krijgen.