Een Parket vol slechte verrassingen

Amélie, 23 jaar oud, voldeed aan alle voorwaarden om de nationaliteit aan te vragen op basis van haar vijf jaar legaal verblijf (artikel 12bis, § 1, 2°): nadat zij tussen 2012 en 2014 met succes haar studie verpleegkunde had afgerond, werd zij onmiddellijk als verpleegster tewerkgesteld. Met haar diploma kon zij dus zowel haar kennis van de taal als haar sociale integratie bewijzen, maar ook het aantal dagen werk dat zij moest verantwoorden (namelijk 468 dagen).

Maar het zit zo: in september kreeg Amélie een negatief advies van het Openbaar Ministerie. De redenen? “Zij heeft niet het bewijs geleverd van haar kennis van een van de drie landstalen, noch van haar sociale integratie, noch van haar economische participatie.

Amélie heeft in haar dossier de diploma’s van elk van de door haar gevolgde studiejaren opgenomen. Het “diploma”-document als zodanig is nog niet aan haar uitgereikt. Het laatste aan haar uitgereikte getuigschrift was derhalve bedoeld om het definitieve diplomadocument tussentijds te vervangen – het wordt derhalve geacht dezelfde juridische waarde te hebben als het diploma. Zo kon zij met dit getuigschrift haar RIZIV-nummer krijgen en een betrekking in de verpleging.

Toen het Openbaar Ministerie hier telefonisch naar vroeg, legde het echter uit dat de verklaring van het slagen voor haar diploma van verpleegkundige geen afdoend bewijs was en dat Amélie moest wachten tot zij het “diploma” had, voordat zij aanspraak kon maken op de Belgische nationaliteit.

Objectief is niet van plan het hierbij te laten en vraagt om schriftelijke uitleg van het Openbaar Ministerie: wordt vervolgd.